Παιδοδερματολογία
Σημάδια εκ γενετής
Σημάδια εκ Γενετής
Τα σημάδια εκ γενετής μπορεί να είναι παρόντα κατά τη στιγμή της γέννησης ή να αναπτύσσονται μερικές εβδομάδες μετά τη γέννα.
Παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα από αυτά είναι μόνιμα κάποια από αυτά ξεθωριάζουν καθώς το παιδί μεγαλώνει. Συνήθως πρόκειται για κηλίδες οι οποίες δεν προκαλούν κάποιο πρόβλημα στην υγεία και στην ανάπτυξη του παιδιού. Λίγες είναι αυτές που χρήζουν αντιμετώπισης εξαιτίας ταχείας ανάπτυξης ή πιθανών επιπλοκών.
Τα περισσότερα λοιπόν σημάδια που εμφανίζονται στα νεογνά είναι αβλαβή και δεν πρέπει να πανικοβάλλουν τους γονείς. Η αξιολόγησή τους πρέπει να γίνεται από δερματολόγο, ενώ η συνηθέστερη μέθοδος αντιμετώπισής τους είναι το laser.
Καφεγαλακτόχροες κηλίδες (cafe-au-lait spot)
πρόκειται για κηλίδες με ανοικτό καφέ χρώμα που μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Είναι αρκετά κοινές και συνήθως δεν απαιτείται θεραπεία όταν υπάρχει μόνο μία ή λίγες. Αν όμως είναι πάνω από έξι χρειάζεται διερεύνηση γιατί μπορεί να σχετίζονται με νευροϊνωμάτωση ή άλλες συγγενείς παθήσεις.
Μογγολικές κηλίδες
Αγγειακές δυσπλασίες (port wine stain)
Αιμαγγειώματα
πρόκειται για αγγειακούς καλοήθεις όγκους της παιδικής ηλικίας, που εμφανίζονται μετά τη γέννηση. Περίπου το 10% των βρεφών παρουσιάζουν ένα αιμαγγείωμα. Συνήθως γίνονται αντιληπτά μεταξύ της 2ης και 4ης εβδομάδας της ζωής. Διακρίνονται στα επιφανειακά, τα οποία είναι και τα συχνότερα , τα εν τω βάθει και τα μικτά. Θεραπεία δεν απαιτείται σε όλες τις περιπτώσεις , καθώς τα περισσότερα αιμαγγειώματα υποστρέφουν μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Θεραπεία απαιτείται σε όλες τις περιπτώσεις που απειλείται η ζωή, κάποιο ζωτικό όργανο ή δημιουργούν προβλήματα αισθητικής.
Συγγενείς μελανοκυτταρικοί σπίλοι
Oνομάζονται οι σπίλοι που υπάρχουν εκ γενετής η αναπτύσσονται κατά τη βρεφική περίοδο της ζωής (δυο πρώτα χρόνια ζωής ). Περίπου το 2-6% του πληθυσμού έχουν ένα ΣΜΣ. Παρουσιάζονται ως μελαγχρωματικές βλάβες με σαφώς περιγεγραμμένα όρια και ποικιλία αποχρώσεων του καφέ, ενώ ιδιαίτερα οι μεγάλοι έχουν οζώδη επιφάνεια και υπερτρίχωση. Διακρίνονται σε μικρούς(˂1,5 εκ.), μεσαίους (1,5-10 εκ) και γιγαντιαίους (˃20 εκ). Οι περισσότεροι συγγενείς σπίλοι είναι μικροί και μοιάζουν με τους επίκτητους. Γενικά ο κίνδυνος ανάπτυξης μελανώματος πάνω σε συγγενείς σπίλους είναι αυξημένος. Η πιθανότητα αυτή είναι μεγαλύτερη στους γιγαντιαίους συγγενείς σπίλους και όχι στους μικρούς συγγενείς. Τα παιδιά αυτά λοιπόν πρέπει να βρίσκονται υπό παρακολούθηση έτσι ώστε να διαπιστωθούν τυχόν αλλαγές στην όψη των σπίλων.
Total Derma Δρ. Τασιούλα Δήμητρα