Η διάγνωση της υπεριδρωσίας βασίζεται στη λήψη του ιστορικού  του ασθενή και  στον πλήρη εργαστηριακό έλεγχο προκειμένου να διαπιστωθεί αν πρόκειται για πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή υπεριδρωσία. Η πρωτοπαθής (ιδιοπαθής) είναι συνήθως εστιακή δηλαδή εντοπισμένη σε συγκεκριμένα σημεία όπως πρόσωπο, μασχάλες, πέλματα.  Επίσης σε πολλές περιπτώσεις είναι κληρονομική, δηλαδή  εμφανίζεται μεταξύ ατόμων της ίδιας οικογένειας. Η  δευτεροπαθής υπεριδρωσία οφείλεται σε ορμονικές διαταραχές πχ θυρεοειδοπάθειες, σε μεταβολικά νοσήματα, σε καρδιαγγειακές βλάβες, σε σακχαρώδη διαβήτη, λήψη αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων, εμμηνόπαυση κτλ